Week 2

Hier zijn wij weer met ons wekelijkse verslag uit het zonnige Nevis.

Maandag (23 maart) was onze huishoudelijke ochtend. De ochtend stond vol gepland met de was doen, schoonmaken etc. Dit zullen we hier namelijk allemaal zelf moeten in vergelijking met thuis. ’s Middags dus maar bijkomen op het strand. Hierna hebben wij ons wel ingeschreven bij de sportschool en hebben wij daadwerkelijk gesport. ’s Avonds hebben wij dan eindelijk te horen gekregen dat onze presentatie maandag 30 maart zal plaatsvinden voor meerdere ministeries. Voor de presentatie moeten wij nog wel even langs de Premiers Ministry (wat, minister president?!?)

Dinsdag zijn wij langs de Premiers Ministry gegaan, wat in NL lijkt op een soort gemeentehuis. Hier hebben wij te horen gekregen dat wij voor ons onderzoek een studentenvisum moeten aanvragen. Wij hebben niet eerder gehoord dat wij dit moesten regelen, terwijl wij al vanaf augustus bezig zijn met alles te regelen. Voor het visum moeten wij een VOG, pasfoto, Mantoux-test (test voor TBC), een syfillis test (vraag ons niet waarom) hebben en een bedrag van 150 euro betalen. Nadat wij verteld hebben dat een VOG regelen vanuit hier niet snel kan en wij het vervelend vinden dat wij hier nu pas over horen, hoeven wij geen VOG in te leveren en misschien hoeven wij het bedrag niet te betalen. Nu moesten wij gauw de overige zaken regelen. Op Nevis konden wij echter nergens een Mantoux halen, die waren op haha. Ondertussen hebben wij al voldoende aapjes gespot. Elody is echter nog druk bezig er één goed op de foto te krijgen.

Woensdag zijn wij met de Dr. vroeg vertrokken naar St. Kitts, waar wij de Mantoux kunnen laten zetten. Op St. Kitts hebben wij verder het ziekenhuis bezocht en hebben wij een tour rondom het eiland gehad met alle bezienswaardigheden. Zo zijn wij de berg opgegaan van St. Kitts van waar wij St. Eustatius en zelfs St. Maarten in de verte konden zien. ’s Avonds hebben wij bij een bar aan het strand wat gegeten. Na het eten moesten wij in het donker nog 5 minuten naar huis fietsen. In de berm zag Claudia de honden al kijken, maar Elody’s die denk ik lijdt aan nachtblindheid zag niks en bleef rustig doorfietsen. Ook na het aansporen van Claudia. En daar hadden we het de honden (een stuk of 5) die hun territorium goed bewaken kwamen hardblaffend achter Elody aan. Gelukkig fietste Elody toen wat harder. Haha, achteraf kunnen wij er hard om lachen, maar op dat moment zat ons hart in onze keel.

Op donderdag is de bloedtest afgenomen en hebben wij pasfoto’s (in Nevis mag je gelukkig wel lachen voor je pasfoto) laten nemen. Vandaag was de beruchte Agriculture day, waarbij een soort markt is waar ze groentes, fruit en vee verkopen. Die hebben wij ook bezocht.

Vrijdag is de Mantoux afgelezen en wij kunnen zeggen (niet dat wij dat nog niet wisten) wij hebben geen TBC. Alle papieren zijn ingeleverd bij de Premiers Ministry en nu is het afwachten maar.

Zaterdag zijn wij vroeg in de morgen van huis vertrokken om de Nevis Peak, de vulkaan van Nevis, te beklimmen. Niet wetende wat wij konden verwachten begonnen wij met z’n tweeën + gids aan de tocht. Wij hadden wel iets gehoord over een paar touwen. Na een stukje de berg opgelopen te hebben, kwamen de eerste touwen te voor schijn. Het was dus de bedoeling dat wij bijna stijl de berg opgingen waar wij ons omhoog moesten werken door middel van de wortelen van de bomen en een touw. Dit ging eigenlijk de hele berg zo door, na een paar touwen verder was er nog een moeilijkheidsgraad van rotsen en vochtig klei. Elody’s broek was bij de eerste paar touwen op de heenweg al gescheurd. Gelukkig hebben wij de top van 1000 meter bereikt! Het uitzicht was prachtig. Op de terugweg moesten wij dezelfde weg terug en moesten wij dus eigenlijk abseilen met die touwen. Bij de laatste paar honderd meters afdaling hadden wij spaghetti benen en konden wij onze benen niet meer optillen. Wat zich uitte in dat wij over alle wortels half struikelden. Gelukkig konden wij er nog wel om lachen. Weer terug in ons huis aangekomen voelden wij de spierpijn al op komen. Nu dachten wij dit is een goed idee om het bubbelbad uit te proberen in het Four Seasons, het luxe resort waar wij eerder over hadden verteld. Daar aangekomen en ons handdoekje uitgelegd te hebben, kwamen er gelijk twee medewerkers vragen of alles naar wens was en of wij ons kamernummer wilden vermelden. Haha, onze hele droom stortte in duigen. Wij hebben met onze fantasie er van gemaakt dat onze ouders net ingecheckt hadden en dat wij het kamernummer niet wisten. Op welke naam de reservering nou stond op de ouders van Elody of Claudia dat wisten wij ook niet. Na twee neppe achternamen gegeven te hebben zou de medewerker wel even kijken in het systeem. Wij gaan ondertussen onze ouders wel zoeken, haha rennen dus! Onze droom over aansluiten achter het buffet zal ook wel niet lukken. Gelukkig is de zee hier ook heel lekker, dus hebben wij daar maar een duik genomen.

Vandaag, zondag, bereidden wij ons voor voor de presentatie van maandag. Wij zijn heel benieuwd hoe dat is, presenteren voor ministers. Na de presentatie zal het nog wel een paar dagen duren voordat wij echt kunnen beginnen. Gelukkig hebben wij al veel contacten gelegd waar wij veel aan hebben. Het moment dat wij toestemming krijgen kunnen wij gelijk beginnen. Verder gaan wij zo eten bij familie van de Dr. Hier in de supermarkt is al het vlees ingevroren en zijn het grote stukken met het bot er nog aan. Een soort van mergpijpen, stukken die wij zullen gebruiken om soep van te trekken. Wij hebben geen flauw idee, wat wij hier mee moeten doen. Dit gaan wij zo leren. Ook bij het fruit moet je goed uitkijken dat het niet ingevroren is geweest. Onlangs hadden wij hier pruimen met een verpakkingsdatum uit 2007, haha!

Dit was onze tweede week. Wij gaan trouw naar de sportschool, ook al is het er soms 30 graden binnen (ook Elody gaat vrijwillig en doet met mij mee met alle squats, lunges ed.). Voor ons gaat de tijd gelukkig best snel en zijn wij, twee echte Nederlandse huismussen, ondertussen al op 1/6 van ons avontuur. Wij gaan hier duimen dat wij zo spoedig mogelijk toestemming krijgen en dat wij dan eindelijk kunnen beginnen! Ook zullen wij foto’s toevoegen bij onze blog. Tot volgende week.

Groetjes,

Elody en Claudia