Week 3

De derde week alweer!

Maandag (30 maart) was de dag van de presentatie voor de ministeries en andere belangrijke mensen. Om 10 uur zouden wij ons onderzoeksvoorstel gaan presenteren in het ziekenhuis. Om 10 uur waren wij echter nog steeds niet van huis vertrokken. Wij moeten nog wennen aan de Caribische tijd die hier geldt. Dat betekent dat je bij de tijd van 10 uur nog een half uur tot 1 uur bij op kan tellen. Wij waren ondertussen al gestrest, bang dat iedereen er al zou zitten. Natuurlijk zat er nog niemand en kwamen de mensen om half 11 binnen. De presentatie ging goed. Aan het eind hebben wij feedback gekregen. Tijdens de presentatie probeerden wij pluspunten te scoren door stroopwafels uit te delen. De rest van de dag zijn wij bezig geweest met het verwerken van de feedback. ’s Avonds laat hebben wij de verbeterde versie weer opgestuurd. Nu weer afwachten en hopen dat de stroopwafels werken.

Dinsdag zijn wij maar weer naar het strand geweest om aan ons tintje te werken. De mensen hier zeggen dat wij zo wit als wij nu zijn niet naar huis kunnen gaan. Dus daar moet ook hard aan gewerkt worden.
Woensdag tot en met vrijdag zijn wij druk bezig geweest met het doorzoeken van de database van het health centre van de dokter. Jammer genoeg is zo’n database iets anders dan in Nederland. De database bestaat uit ruim 6000 handgeschreven dossiers in doktershandschrift. Wij hebben al deze dossiers doorgenomen op zoek naar participanten (ouderen van 65 jaar en ouder) voor ons onderzoek. Dit was veel werk! Gelukkig hadden wij het weer wel mee. Deze drie dagen heeft het hier namelijk hard geregend, echte tropische stormen. Onze regenjassen hadden wij dus niet voor niks mee genomen.

Op donderdagochtend zijn wij naar een meeting geweest van een lokale ouderenorganisatie om onszelf te introduceren. Deze organisatie organiseert uitjes voor de ouderen zoals picknicks en sportdagen (inclusief rolstoelenrace).

Op zaterdag was het gelukkig mooi weer en dus een goede reden om weer naar het strand te gaan. Wij hebben beide snorkels gekocht bij het Four Seasons resort, omdat de vorige gesneuveld is. Elody was bang dat ze ons op zouden pakken sinds ons vorige avontuurtje bij Four Seasons. Wij hebben ons weer echter lekker tussen alle rijke Amerikanen gemengd. Daarna hebben wij gelijk onze snorkels uitgeprobeerd. Nu wij samen kunnen snorkelen durven wij ook een stuk verder. Niet ver van kust liggen een aantal rotsen, waar wij veel visjes verwachten. Onze verwachtingen kwamen uit, niet alleen kleine visjes maar ook een aantal wat aan de grotere kant. Ik voelde mij al wat minder op mijn gemak. Tot dat Elody wat groots in het zand zag en dit aan mij meldde. Daar lag dus een hele grote pijlstaartrog. Wij wisten niet hoe gauw wij terug moesten zwemmen. Bij de beach bar hoorden wij dat het daadwerkelijk pijlstaartroggen zijn! Ook vertelden zij ons dat er ook zeeschildpadden zwemmen bij de rotsen. Elody wil graag terug, maar ik trek dat denk niet. Bij de beach bar hebben wij een killer bee gedronken. Een drankje met rum naar grootmoeders recept. Na eentje waren wij al van de kaart.

Wij zijn hier op het eiland al berucht en beroemd door onze fietsen. Wij worden in de barretjes aangesproken omdat men ons dan eindelijk kan spreken na ons al weken gespot te hebben op de fiets. Wij krijgen ook gelijk de vraag of wij uit Amsterdam komen, Nederlanders zijn alleen zo gek om te gaan fietsen. Op deze manier maken wij veel vrienden!
Hier zijn de Pasen rustig. Er worden hier geen paaseieren gegeten of eieren geschilderd. Er wordt hier met Pasen paasbrood gegeten. Wat voor ons vergelijkbaar is met ontbijtkoek. In de supermarkt moet je daarvoor omgerekend 16 euro voor betalen. Wij denken dat wij maar Snelle Jelle’s gaan importeren naar hier!

Na de Pasen hopen wij iets te horen van het ministerie. Hopelijk hebben wij goed nieuws bij onze volgende blog.

Groetjes,

Elody en Claudia